پس از آفرینش آدم ،خدا گفت به او

نازنینم آدم ،با تو رازی دارم ،اندکی پیشتر آی

آدم آرام و نجیب آمد پیش،زیر چشمی به خدامی نگریست ،

محو لبخند غم آلود خدا ، دلش انگار گریست

" نازنینم آدم (قطره ای اشک زچشمان خداوند چکید) یاد من باش که بس تنــــــهایم"

بغض آدم ترکید ،گونه هایش لرزید ، به خدا گفت : من به اندازه ... من به اندازه گلهای بهشت ... نه ...به اندازه ی عرش...

نه ... نه من به اندازه ی تنهاییت ای هستی من ، دوستدارت هستم ...

آدم کوله اش را برداشت ،خسته و سخت قدم برمی داشت راهی ظلمت پر شور زمین،

طفلکی بنده غمگین آدم در میان لحظه جانکاه هبوط ، باز از خدا شنید که گفت :

نازنینم آدم ، نه  به اندازه ی تنهایی من ، نه به اندازه ی عرش، نه به اندازه گلهای بهشت...

که به اندازه ی یک دانه گندم فقط یادم باش،

نازنینم آدم ، نبری از یادم!

نازنینم آدم ، نبری از یادم!

نازنینم آدم ، نبری از یادم!

....................

برای دانلود این پاور پوینت زیبا اینجا کلیک کنید.

 امروز صبح یه مشکل بانکی برام پیش اومده بود رفتم بانک، مسئولش کمتر از سه دقیقه کارم رو انجام داد. حس کردم زیادی زود تموم شده می خواستم بهش بگم خب از خودت بگو، دیگه چه خبرا؟!

یک عدد بین 10 تا 20 انتخاب کنید. اون عدد رو با 32 جمع کنید. حاصل رو ضرب در دو کنید. حاصل رو منهای یک کنید. حالا چشماتونو پنج ثانیه ببندید ... همه جا تاریک شد! درسته؟! ما اینیم دیگه!